Atları Uçuruma Sürmek

Atları Uçuruma Sürmek

Emin Gürdamur

Emin Gürdamur öyküye en ileri noktadan başlıyor.

Atları Uçuruma Sürmek ilk kitap olmasına karşın

acemiliklerden sıyrılarak düzeyli bir anlatıma yaslanır.

Arabeske, abartıya, melodrama düşmeden insanların

en melankolik, yenik anlarını, lirik, şiirsel bir dille

hikâye eder. Öyküler, küçücük olaylar etrafında

başlar; bilinçaltı, zihinsel göndermelerle, çağrışımlarla

halka halka genişler, derinleşir. Aslında açık, sarih

karakter öyküleri yazar, ama o karakterleri, çevresinde

görünmeyen haleler, saklandığı acılar, karmaşa ve kaos

ile birlikte çizdiği için öyküleri flu izlenimi bırakır.

Gürdamur, genel anlamda dilde özenlidir. Kelimenin

gücünden, çağrışımlardan beslenerek oluşturur

öykülerini. Duygu aktarımında, atmosfer yaratmada

ve sahnelemede başarılıdır. Yılkı atlarının çaresizliğini,

yetimhanelerin çıkışsızlığını, kırılan çocuk kalbini

incelikle hikâye eder, geriye dönüşlerde yüreğe dokunan

insanlık hâllerini öne çıkarır. Öykü kişileri hayatla

yüzleşirken kalıcı bir deneyimi de aktarmış olurlar.

Gerçekçi gözlemler insani duyarlıkla harmanlanır.

Onun öykülerinde dikkat çekici özelliklerden biri

de coşkulu anlatımdır. Bu anlamda öyküler bir ruh

boşalımı şeklindedir ve okuru hemen sarar, alır kendi

dünyasına götürür. İnsani olanı öne çıkarır, dostluğu,

aşkı, hayatın belirsizliğini, bunu da hep yenilmiş,

kırılmış hayatlar, kişiler üzerinden örnekler. Dışsal

olay ve eylemlerden çok, içsel serüvenlere eğilir.

Yaşananların sonuçları, sevinçleri, acıları, düş kırıklıkları

bu iç dünyaya yansır, birikir, kristalleşir. Geri dönüşler

bildik bir acıya değmekle birlikte insani bir keşifle

sonuçlanır, gizlenmiş bir duygu açık edilir.

Sonuç olarak, Gürdamur Atları Uçuruma Sürmek ile bir

ilk kitap başarısına imza atar.

Necip Tosun